ἔλδομαι

ἔλδωρ

ἕλε
ἔλδωρ, épq. ἐέλδωρ (τὸ) seul. nom. et acc. sg. Il. 1, 41 ; 8, 242 ; 15, 74 ; Od. 17, 242 ; 23, 54 ; etc. ; Hés. Sc. 36, souhait, désir ||
E ἡ ἐέλδ. Ibyc. fr. 19 Bgk.
Étym. ἔλδομαι.