ἐλελίσφακος

ἐλελίχθων

ἐλελόγχει
ἐλελί·χθων, ων, ον, gén. -ονος, qui ébranle la terre, ép. de Poseidôn, Pd. P. 6, 50, et de Bacchus, à cause des danses bachiques, Soph. Ant. 153 ||
E Voc. -ιχθον, Pd. l. c. (var. ἐλάσιχθον) (ἐλελίζω 2, χθών).