ἐλλογίζω

ἐλλόγιμος

ἐλλογίμως
ἐλ·λόγιμος, ος, ον [ῐ] dont on fait grand cas, dont on tient compte, Hdt. 2, 176 ; Plat. Prot. 327c, etc. ; ἐπί τινι, Plat. Prot. 361e, au sujet de qqe ch. ||
Sup. -ώτατος, Pol. 1, 2, 1 ; DL. 5, 58.
Étym. ἐν, λόγος.