ἐμπαθής

ἐμπαθῶς

ἔμπαιγμα
ἐμπαθῶς [ᾰ] adv. avec passion ou émotion, Pol. 32, 10, 9 ; Jos. A.J. 16, 4, 2 ||
Cp. ἐμπαθέστερον, Plut. Cic. 6, Cim. 4, M. 1094c, etc. Sup. -έστατα, Plut. M. 668c.
Étym. ἐμπαθής.