ἐμπειράομαι-ῶμαι

ἐμπειρέω-ῶ

ἐμπειρία
ἐμπειρέω-ῶ, avoir l’expérience de, connaître par expérience, gén. Pol. 3, 78, 6 ; 8, 17, 4 ; Spt. Tob. 5, 6.
Étym. ἔμπειρος.