ἐμπέτασμα

ἔμπετρον

ἐμπευκής
ἔμ·πετρον, ου (τὸ) plante qui croît dans les rochers, sorte de saxifrage, Diosc. 4, 15 et 178 ; Aét. 1, p. 10 b, 36.
Étym. ἐν, πέτρα.