ἐμποικίλλω

ἐμποίνιμος

ἐμπολαῖος
ἐμ·ποίνιμος, ος, ον, poét. qui expose à un châtiment, punissable, Poèt. (Stob. Fl. 1, 28, 2) ; Corn. 24.
Étym. ἐν, ποινή.