ἐμπυελίς

ἐμπυέω-ῶ

ἐμπύη
ἐμπυέω-ῶ [ῠ] avoir des abcès purulents intérieurs, Hpc. Progn. 43 ; Arét. Caus. m. diut. 1, 8.
Étym. ἔμπυος.