ἐμπυητικός

ἐμπυϊκός

ἐμπυΐσκω
ἐμπυϊκός, ή, όν [ῠ] purulent, Diosc. 1, 94 ; A. Aphr. Probl. 62, 25 ; Arét. Caus. m. diut. 1, 8.
Étym. ἔμπυος.