ἐναισίμως

ἐναίσιος

ἐναισχύνομαι
ἐν·αίσιος, ος, ον :
1 convenable, juste, honnête, Soph. O.C. 1482 ||
2 postér. de bon augure, DC. 38, 13.
Étym. ἐν, αἶσα.