ἐναλήθως

ἐναλίγκιος

ἐναλινδέω-ῶ
ἐν·αλίγκιος, ος, ον [ᾰ] semblable : τινι, Il. 5, 5, etc. ; Od. 4, 310, à qqn ; τινί τι, Il. 19, 250 ; Od. 1, 371, etc. ; Hés. Sc. 88 ; Pd. I. 8, 37, etc. à qqn en qqe ch. ||
E Fém. ion. ἐναλιγκίη, A. Rh. 3, 857.