ἐγχειρουργέω-ῶ

ἐγχέλειος

Ἐγχελεῖς
ἐγχέλειος, ος, ον, d’anguille : τὸ ἐγχέλειον, Ar. (Ath. 104a) ; Antiph. (Ath. 295d) ; τὰ ἐγχέλεια, Ar. Ach. 1043 ; Phérécrat. (Poll. 6, 59) ; etc. morceau ou chair d’anguille.
Étym. ἔγχελυς.