ἐγχλοάω-οῶ

ἔγχλοος

ἔγχλωρος
ἔγ·χλοος, οος, οον, c. le suiv. Nic. Th. 506, 615 ||
E Acc. irrég. ἔγχλοα, Nic. Th. 676, 885.
Étym. ἐν, χλόα.