ἐνδόσιμος

ἔνδοσις

ἐνδοτάτω
ἔνδοσις, εως ()
1 action de se laisser aller, relâchement, Hpc. 1271, 8 ; Pol. 5, 100, 2 ||
2 action d’entonner (un air), intonation, Arstt. Mund. 6, 16.
Étym. ἐνδίδωμι.