ἐνεχυριάζω

ἐνεχυρίασμα

ἐνεχύριος
ἐνεχυρίασμα, ατος (τὸ) [ῠ] c. ἐνεχύρασμα, NT. Phil. 9.
Étym. ἐνεχυριάζω.