ἐνεργητικός
ἐνεργητικῶςἐνεργητικός, ή,
όν :
1 propre à agir,
Arstt. Phys.
3, 3, 1, etc.
||
2 actif, efficace,
Pol. 12, 28, 6
||
3 t. de
gramm. qui marque l’action, actif (verbe) p. opp. à παθητικός,
DH. Thuc.
7 ; Dysc.
Conj. 481.
Étym.
ἐνεργέω.