ἐγκλείω
ἐγκληθῆναιἐγ·κλείω (ion.
-ηΐω, att.
-ῄω ; épq.
ἐνικλείω)
1 fermer devant, tenir
fermé : τὰς πύλας, Hdt. 4, 78, fermer les
portes ; στόμα, Eur. Hec. 1284, fermer la bouche ||
2 enfermer dans, tenir
enfermé dans : δόμοις, Soph. Tr. 579, dans une maison : ἐν τῇ
πόλει, DS. 18,
13, dans la ville ; εἰς τὸ
σωματικόν, Plut. M. 426b, dans l’enveloppe du corps ; γλῶσσαν, Soph. Ant. 505 (la crainte
tient) la langue enfermée ||
Moy.
1 s’enfermer, se tenir
enfermé, Xén. Hell. 6, 5, 9 ||
2 tr. tenir renfermé en soi, Luc. Alex. 41 ||
E Act. Fut. opt. 3 sg. att.
ἐγκλήσοι (var.
-ῄοι), Soph.
Ant. 505 ;
ao. 3 sg. ἐνέκλεισεν, Anth.
6, 218 ; ion.
ἐνεκλήϊσσε, Nonn. D. 4, 55 ; opt. 3 sg. ion.
ἐγκληΐσειε, Hdt.
4, 78 ; part.
att. ἐγκλῄσας, Soph. Ant. 180 ; part. épq.
ἐνικλείσαντες, A.
Rh. 2, 1029. Pass. pf. part. ἐγκεκλεισμένος, Soph.
Aj. 1274 ;
Tr. 579 ;
DS. 18, 13 ;
Plut. M.
426b ;
en prose att. ἐγκεκλῃμένος, Plat.
Prot. 314d.
Étym.
ἐν, κλ.