ἔγκοιλος

ἔγ·κοιλος, ος, ον, profondément creux, Th. H.P. 7, 13, 1 ; 8, 5, 4, etc. ; en parl. d’yeux profondément enfoncés, Hpc. 37, 21 ; Arstt. H.A. 8, 24, 2 ; τὰ ἔγκοιλα, Plat. Phæd. 111c, les cavités.