ἐγκοσμογενής

ἐγκοτέω-ῶ

ἐγκότημα
ἐγκοτέω-ῶ, être profondément irrité contre, dat. Eschl. Ch. 41 ; Soph. fr. 871 ; Spt. Ps. 54, 4 (impf. ἐνεκότουν).
Étym. ἔγκοτος.