ἔγκρισις

ἐγκριτέον

ἔγκριτος
ἐγκριτέον []
1 il faut admettre après examen, Plat. Rsp. 413d, 537a ; p. opp. à ἀποκριτέον, ibid. 377b ||
2 il faut approuver, Diosc. 3, 98.
Étym. vb. d’ἐγκρίνω.