Ἐγκύμων

ἔγκυος

ἐγκύπτω
ἔγ·κυος, ος, ον, c. le préc. au pr. en parl. de pers. Arstt. H.A. 3, 20 ; DH. 9, 22 ; DS. 4, 2 ; d’animaux, Arstt. H.A. 5, 5 ; fig. Anth. 9, 156 ; Nonn. D. 3, 29, etc.
Étym. ἐν, κυέω.