ἐγκυρέω-ῶ

ἐγκύρησις

ἐγκυρσεύω
ἐγκύρησις, εως (ἡ) [ῠ] action de heurter contre, choc, rencontre, Sext. 387, 682.
Étym. ἐγκυρέω.