ἐγκωμιάζω
ἐγκωμιαστέονἐγκωμιάζω (impf.
ἐνεκωμίαζον, f.
ἐγκωμιάσω et
ἐγκωμιάσομαι, ao. ἐνεκωμίασα,
pf. ἐγκεκωμίακα ; pass. ao.
ἐνεκωμιάσθην, pf. ἐγκεκωμίασμαι) faire
l’éloge de, vanter, joint à ἐπαινεῖν, en un sens plus
fort, Xén. Cyr. 5, 3, 3 ;
ἐγκ. τινά, Plat.
Tim. 19c, qqn ; τι, Plat. Tim. 19c, Rsp. 363d ; Isocr. 154c, 190c ; etc. vanter qqe ch. ;
τινὰ ἐπί τινι, Plat. Euthyphr. 9b, ou κατά τι, Plat. Lach. 191b, vanter qqn au sujet
de qqe ch.
Étym.
ἐγκώμιον.