ἐνταφιασμός

ἐνταφιαστής

ἐνταφιεύω
ἐνταφιαστής, οῦ (ὁ) [τᾰ] celui qui ensevelit, Spt. Gen. 50, 2 ; Str. 517 ; Anth. 11, 125.
Étym. ἐνταφιάζω.