ἐντελέχεια

ἐντελεχής

ἐντελεχῶς
ἐν·τελ·εχής, ής, ές, qui a sa fin en soi, d’où qui a en soi de l’activité, actif, énergique, Phil. 2, 587 (ἐν, τέλος, ἔχω ; mauv. leç. p. ἐνδελεχής).