ἔντερον
ἐντερόνειαἔντερον, ου
(τὸ) litt.
l’intérieur, d’où :
I intestin, Od. 21, 408 ; Ar. Nub. 160 ; d’ord. au plur. Il. 13, 507, etc. ;
Eschl. Ag.
1221 ; Ar.
Ran. 476,
etc. ; Plat.
Tim. 73a ; particul. au sg. :
1 boyau, poche,
Hpc. 488, 6
||
2 intérieur d’un fruit,
Anth. 14, 57
||
II p.
ext.
1 ventre, sein,
Archil. 141 ;
Luc. Lex.
6 ||
2 ἔντερα γῆς, vers de terre, Arat. 959 ; Th. fr. 6, 3, 6 ;
au sg. El.
N.A. 9,
3.
Étym.
ἐντός.