ἐνθουσιάζω

ἐνθουσίασις

ἐνθουσιασμός
ἐνθουσίασις, εως (ἡ) [ᾰ] transport divin, d’où transport, en gén. Plat. Phædr. 249e.
Étym. ἐνθουσιάζω.