ἐνθουσιάω-ῶ

ἐνθουσιώδης

ἐνθουσιωδῶς
ἐνθουσιώδης, ης, ες, saisi d’un transport divin, inspiré, DH. 5, 5, 1 Reiske ; Plut. Lyc. 21, Pyrrh. 12, etc.
Étym. ἐνθουσία, -ωδης.