ἔντοκος

ἐντολή

ἐντολμάομαι-ῶμαι
ἐντολή, ῆς (ἡ) ordre, instruction, Hdt. 1, 157 ; Luc. Im. 16, etc. ; Spt. Deut. 4, 2 ; 4 Reg. 21, 8 ; NT. Ap. 17, 15 ; Joh. 11, 57, etc. ; plur. au sens du sg. Pd. fr. 167 ; Hdt. 1, 22 ; 3, 147, etc.
Étym. ἐντέλλω.