ἐντομίς

ἔντομος

ἐντόνιον
ἔντομος, ος, ον, incisé, entaillé ; subst. τὰ ἔντομα :
1 (s. e. ζῷα) Arstt. H.A. 1, 1, 13, etc. les insectes ||
2 (s. e. σφάγια) Hdt. 2, 119 ; 7, 191 ; A. Rh. 1, 589, victimes offertes aux mânes, sacrifices aux mânes.
Étym. ἐντέμνω.