ἐντρυφάω-ῶ

ἐντρύφημα

ἐντρυφής
ἐντρύφημα, ατος (τὸ) [ῠ] objet de délices ou d’orgueil, Spt. Eccl. 2, 8 ; Phil. 1, 690.
Étym. ἐντρυφάω.