ἐντυραννέομαι-οῦμαι

ἔντυφος

ἐντύφω
ἔν·τυφος, ος, ον [ῠ] aveuglé d’orgueil, Tat. Or. ad Græc. 3, p. 812a.
Étym. ἐν, τῦφος.