ἐντυχία

ἐντύω

Ἐνυάλιον
ἐντύω (prés. 3 sg. ἐντύει, Théogn. 196 ; impér. ἔντυε, Anth. 10, 118 ; impf. 3 sg. ἔντυεν, Il. 5, 720, etc. ; 3 pl. ἔντυον, Od. 23, 289) c. ἐντύνω.