ἐνυπόσαπρος

ἐνυπόστατος

ἐνυπτιάζω
ἐνυπόστατος, ος, ον [ᾰ] doué, au fond, d’existence, Bas. 1, 749, 772 Migne.
Étym. ἐνυφίστημι.