ἐνήλατος

ἐνήλικος

ἐνῆλιξ
ἐν·ήλικος, ος, ον [ῐ] propr. qui est en âge, adulte, Plut. Cato ma. 24 ; M. 184f.
Étym. ἐν, ἡλίκος.