ἐπανέρομαι
ἐπανέρχομαιἐπ·ανέρομαι (seul.
f. -ερήσομαι,
ao. 2 ἐπανηρόμην, d’où
sbj. ἐπανέρωμαι, inf.
ἐπανερέσθαι) interroger de nouveau :
τινα, Ar.
Ran. 435,
qqn ; τινά τι, Eschl. Pers. 972 ; Plat. Prot. 329a, qqn sur qqe ch. ; τὸν θεὸν
εἰ, Thc. 1,
25, demander de nouveau au dieu si ||
E Ion. ἐπανείρομαι,
Hpc. Progn.
37. Ao. poét.
dor. ἐπανερόμαν [μᾱ] Eschl. l. c.