ἐπαοιδία

ἐπαοιδός

ἐπαπειλέω-ῶ
ἐπ·αοιδός, οῦ () [] c. ἐπῳδός, Spt. Ex. 7, 19 ; Sir. 12, 13 ; Dan. 2, 2 ; Phil. 1, 449 ; Arr. Epict. 3, 24, 10.
Étym. ἐπί, ἀ.