ἐπάξω

ἐπαοιδή

ἐπαοιδία
ἐπ·αοιδή, ῆς (ἡ) [ᾰ] poét. et ion. c. ἐπῳδή, incantation, Od. 19, 457 ; Pd. P. 3, 51 ; 4, 217 ; Hdt. 1, 132, etc.
Étym. ἐπί, ἀοιδή, cf. ἐπῳδή.