ἐπαπορέω-ῶ

ἐπαπόρημα

ἐπαπόρησις
ἐπαπόρημα, ατος (τὸ) doute qu’on fait naître, question qu’on soulève, Orig. 1, 23 f Delarue ; Bas. 2, 219.
Étym. ἐπαπορέω.