ἐπαρτικός

ἐπαρτύνω

ἐπαρτύω
ἐπ·αρτύνω [ῡ] ajuster : fig. ἐπ. ὄλεθρόν τινι, Opp. C. 2, 443, machiner la perte de qqn ||
Moy. (impf. 3 pl. poét. ἐπαρτύνοντο) préparer pour soi, Hh. Cer. 128 ||
E Fut. ion. et poét. -υνέουσιν [ῠ] Opp. l. c.