ἐπαρωγής

ἐπαρωγός

ἐπᾷσαι
ἐπαρωγός, ός, όν [ᾰ] qui vient au secours de, qui protège, masc. Od. 11, 498 ; Eur. Hec. 165 ; fém. A. Rh. 4, 196 ; neutre Anth. 6, 219, 21.
Étym. ἐπαρήγω.