ἐπεγερτέον

ἐπεγερτικός

ἐπεγερτικῶς
ἐπεγερτικός, ή, όν, propre à réveiller, à exciter, Arstt. Probl. 6, 5 ; avec le gén. Plut. M. 138b.
Étym. ἐπεγείρω.