ἐπέγρετο

ἐπεγχαίνω

ἐπεγχαλάω-ῶ
ἐπ·εγχαίνω (f. -χανοῦμαι, inf. ao. ἐπεγχανεῖν) rire ou rester bouche béante au nez de qqn, dat. El. (Suid.) ; Phryn. (Phot. § 158).