ἐπεξόδιος

ἐπέξοδος

ἐπεξοιωνίζομαι
ἐπ·έξοδος, ου (ἡ)
1 action de marcher à l’ennemi, Thc. 5, 8 ; particul. sortie, DC. 39, 4, 4 ||
2 vengeance, châtiment, Phil. 2, 314.
Étym. ἐπί, ἔξοδος.