ἐφολκός

ἐφομαρτέω-ῶ

ἐφομιλέω-ῶ
ἐφ·ομαρτέω-ῶ (ao. ἐφωμάρτησα), aller à la suite, accompagner, Il. 8, 191 ; 12, 412 ; 23, 414, etc. ; τινι, A. Rh. 1, 201 ; Nic. Al. 479, qqn ; rar. en prose, Arr. An. 1, 19.
Étym. ἐπί, ὁ.