ἐπιχαράσσω

ἐπιχαρής

Ἐπιχάρης
ἐπιχαρής, ής, ές [ᾰ]
1 pass. joyeux de, dat. Spt. Job 31, 29 ||
2 act. réjouissant, agréable : τινι, Eschl. Pr. 160, à qqn.
Étym. ἐπιχαίρω.