ἐπιδρέπομαι

ἐπιδρομάδην

ἐπιδρομή
ἐπιδρομάδην [ᾰ] en courant, précipitamment, Nic. Th. 481 ; Orph. Arg. 559.
Étym. ἐπίδρομος, -δην.