ἐπίδηλος
ἐπιδηλόω-ῶἐπί·δηλος, ος,
ον :
1 visible, évident,
Thgn. 422 ;
τινι, Hdt.
2, 159 ; 8,
97, pour qqn ; avec un part.
κλέπτων δήπου ’στ’ ἐπίδηλος, Ar. Eccl. 661, il est bien évident qu’il vole ||
2 remarquable,
Xén. Œc.
21, 10 ||
3 semblable à,
dat. Ar.
Pl. 368
||
E Cp. -ότερος, Arstt. H.A. 7, 1.
Sup. -ότατος, H.A. 6, 14 ; Arét. 92.
Étym.
ἐ. δῆλος.