ἐπιγαμϐρεία

ἐπιγαμϐρευτής

ἐπιγαμϐρεύω
ἐπιγαμϐρευτής, οῦ (ὁ) frère du mari, beau-frère, Aqu. Deut. 25, 7.
Étym. ἐπιγαμϐρεύω.