ἐπίκλυτος

ἐπικλύω

ἐπικλώθω
ἐπι·κλύω [ῠ] (seul. impf. 3 sg. ἐπέκλυεν) entendre, écouter, acc. Il. 23, 652 ; A. Rh. 3, 598 ; gén. Od. 5, 150 ; A. Rh. 1, 1240.